Podróże małe i duże...

 Dłuższa cisza, która ostatnio zapanowała na blogu została wymuszona wyjazdami, turnusową nieobecnością i całym stosem spraw i sprawek do załatwienia.

 Najpierw pomknęliśmy piękną A-dwójką do Łodzi, szumnie nazwaną Autostradą Wolności, czego jednak nie odczuliśmy uiszczając opłaty przy bramkach.

 Przy okazji podróży zahaczyliśmy o tę oto atrakcję turystyczno - religijną.

Trzeba przyznać, że na mnie zrobiła wielkie wrażenie...

 Wyobraźcie sobie, że jesteście w gigantycznej świątyni, ZUPEŁNIE, ale to ZUPEŁNIE SAMI.

Tylko Wy i echo Waszych kroków.

Ogromne kolumny, freski, obrazy, przyćmione światła...

Przenikliwy chłód.

Odlot metafizyczny...

Tak, to my, nasz "osobisty fotograf" ;) i wielka cisza... 

 Samo mierzenie ortez odbyło się spokojnie, szybko i sprawnie. Cała przyjemność po obu stronach.

  Pani przygotowująca łuski, pod opieką której jest Siemek, zapytała nas, gdzie chcielibyśmy je odebrać (w domyśle: Poznań lub Łódź). Zażartowaliśmy wtedy, że w Zielonej Górze. I... niespodzianka! W związku z większą ilością różnych zleceń z tego terenu, przedstawicielka firmy zaplanowała wyjazd do małego miasta blisko Winnego Grodu, czyli Kożuchowa. Dwadzieścia kilka kilometrów kontra sto czterdzieści, a o trzystu czterdziestu do Łodzi nie wspominając. Idealnie!

W nowych ortezach.
 Zdjęcia te przy okazji obrazują dysproporcje napięcia mięśni w siemkowym ciałku. Nogi są najsilniejsze, toteż bez problemu macha i unosi je do góry nawet w stosunkowo ciężkim "obuwiu". Takie numery z rączkami już by nie przeszły...

 Niedługo potem wyruszyliśmy w kolejną podróż, do ośrodka "Trzy Korony" w Garbiczu, czyli na turnus rehabilitacyjny.

 Cóż wiele mówić: jak zwykle byłam pod wrażeniem niesamowitego zaangażowania kadry i wysokiego poziomu rehabilitacji. Siemek pluskał się w wodzie, jeździł konno, słuchał muzyki, huśtał, bawił... Ale przede wszystkim ćwiczył, ćwiczył i jeszcze raz ćwiczył! Natłok zajęć znosił dzielnie, bez marudzenia.

Masaże przyjemne...

i te średnio...

Niezły kawałek!

Nasza perspektywa

W błękitnym kręgu

Widok spod jednej z sal. Doliczycie ile tu jest wózków? Podpowiem: pięć. Codzienny widok na turnusie, dla nieobytych troszkę wstrząsający. Właściciele pojazdów właśnie ćwiczą. Jednym z nich jest Siemek...

To już trzeci w kolekcji!

 Nie sądziłam, że kiedyś to napiszę, ale było... fajnie. A efekty ciężkiej pracy naszego synka i jego terapeutów sprawiają nam wielką radość. Garbiczu - w czerwcu zjawimy się znów!